Co-financiering van een zanddijk op Texel

Op Texel, aan de kant van de Waddenzee, ligt een dijk met een lengte van 3,5 kilometer die het eiland moet beschermen tegen overstromingen. De dijk moest worden versterkt omdat deze niet meer voldeed aan de eisen voor waterveiligheid. Als je een dijk wilt versterken op de traditionele manier moet je deze verbreden, verhogen, verstevigen, verzwaren. Dat zou ten koste gaan van de Prins Hendrikpolder die achter de dijk ligt. De nieuwe waterkering is aangelegd met zand, een duinachtige versterking die een natuurlijke overgang tussen land en zee vormt.

Robin Witkamp is contractmanager bij Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier (HHNK) en in die functie betrokken bij de zanddijk. Hij vertelt: “De nieuwe Prins Hendrikzanddijk sluit mooi, bijna schilderachtig, aan bij het karakter van Texel. Achter de dijk liggen natuurgebieden, landbouwgronden en woningen. Deze worden door de nieuwe zanddijk niet geschaad. Bovendien hoefden we niet te onteigenen en natuur te vervangen.” Op de zanddijk zijn een wandel- en fietspad en een uitzichtpunt aangelegd. Maar verder krijgt de natuur in dit Natura 2000-gebied alle ruimte en rust.

Het Hoogwaterbeschermingsprogramma (HWBP) financierde de basisversie van een dijkversterking, het grootste deel van de kosten. Maar de aanleg en het onderhoud van een zandige dijk zijn duurder dan die van een stenige dijk. Extra financiering kwam vanuit het Waddenfonds, de gemeente Texel (onder meer voor het fietspad) en HHNK. Er is een overeenkomst gesloten met Staatsbosbeheer voor het beheer van de natuur op en bij de zanddijk. Zo wordt er ook op de lange termijn voor de natuur gezorgd.

Door Hilde Roothart