De ongeschreven regels van de AllifURU

Tussen Australië en de Filippijnen ligt de eilandengroep Maluku (Molukken), met als belangrijkste eilanden Ambon en Ceram. De inheemse bewoners van deze eilanden zijn de AllifURU, een bevolkingsgroep die in Nederland vertegenwoordigd wordt door Semuel Sahureka.

“Als inheemse mensen is ons perspectief op de wereld altijd het inclusief denken en handelen. Waken over onze eigen leefwereld betekent ook waken over de leefwereld van een ander”, vertelt Sahureka.

“Ik zal een mooi voorbeeld geven: in 2003 of 2004 deden we een sessie met boswachters van Staatsbosbeheer. Met die boswachters ben ik gaan lopen door het Amsterdamse Bos. Direct viel mij al één ding op: zelfs de boswachters denken in hokjes. Zij zien de natuur als los van de mens. Als je in Amsterdam woont, ben je volgens hen niet in de natuur. Je bent pas in de natuur als je bijvoorbeeld in een bos bent. Dat vond ik frappant, want voor ons kent de natuur geen grenzen. De natuur is overal. Ik vroeg toen aan mijn neef: waar begint voor jou de natuur? Hij antwoordde: waar eíndigt hij? Want de natuur begint nergens en eindigt nergens.”

Rechten geven aan de natuur vindt Sahureka typisch Westers. “Wij geven dan rechten aan een berg of aan een rivier, terwijl die berg en rivier er al waren voor wij er waren. De AllifURU spreken over Moeder Aarde. En alleen een moeder geeft de geboorte aan een kind, alleen een moeder geeft een kind rechten. Een kind dient met respect om te gaan met zijn/haar Moeder. Niet andersom. Als mensen de natuur in een wet samenvatten, gaan ze beslissingen nemen op basis van regels, en niet op basis van hoe de natuur zelf functioneert. Inheemse mensen kijken niet naar de natuur via wetten, maar ze kijken hoe de natuur functioneert. Op die manier leven wij volgens onze ongeschreven regels, gebaseerd op de werking van de natuur en wat wij noemen ‘de ordening van de Schepping’.”