Spookrijders

In de stad ligt een groot gevaar op de loer. Op de fors uitgebreide fietspaden is een nieuw soort spookrijder gesignaleerd. De spookrijders zijn getooid in felroze, paars en zwart. Ze luisteren naar namen als Flink, Getir en Gorillas. En claimen met agressieve reclame ‘binnen minuten’ boodschappen te bezorgen, van een enkele beker roomijs tot een afzonderlijke fles prosecco.

Flitsbezorgers, worden ze genoemd. Ze rijden op een razendsnelle elektrische fiets en mengen zich met de mannetjes (en een enkele vrouw) van Thuisbezorgd.nl, Uber Eats en Deliveroo op het riante fietspad – en trouwens ook op de stoep –, druk bellend en gebarend met hun mobiele telefoon. Ze hebben altijd haast, want hoe sneller bezorgd, hoe hoger het inkomen. Ze onttrekken zich daarom aan elk fietsgebod en zijn slecht aanspreekbaar. Hier fietst een nieuwe generatie arbeidsnomaden, gelokt door nu nog aardige tarieven. Maar, zoals indertijd met Uber-taxi’s, als de markt eenmaal is opengebroken, worden de duimschroeven aangedraaid.

De flitsbezorgers bedienen geen eenzame oudjes, maar voorzien vooral gemakzuchtige millennials van die heftig begeerde beker roomijs of de midden in de nacht gewenste pasta carbonara. Ze mengen zich op de fietspaden tussen de elektrisch aangedreven bakfietsen, waarmee gestreste jonge ouders hun kroost naar het kinderdagverblijf of de basisschool vervoeren. Ze concurreren ook met de (elektrische) scooters en snorfietsen die ondanks handhaving al jaren de fietspaden terroriseren. En dan is er nog een vreemdsoortig volkje op elektrische stepjes en rare vogels op elektrische skateboarden, die zich door de drukte op het rozerode fietspad wurmen.

Ook een groeiende groep krasse knarren neemt zijn toevlucht tot de elektrische fiets. Dat maakt deze zestigplussers, soms met gebreken van ouderdom, weliswaar mobieler – wat een groot goed is – maar ook kwetsbaar. Ze wanen zich ‘forever young’, maar raken vanwege hun afnemende reactiesnelheid sneller bij een ongeval betrokken. Er zijn gevallen bekend dat tachtigplussers op een zware e-bike omvielen terwijl ze wachtten bij een stoplicht. Ik zag eens iemand een jasje dichtknopen, en met fiets en al omvallen in de wind.

Het grootstedelijke fietspad, dat is volgeraakt met allerlei gebruikers, is een barrière voor kwetsbare stadgenoten. Het is lastig om de snelheden van verschillende elektrisch aangedreven vervoermiddelen in te schatten. Tussen al dat stressen, steppen en slingeren is het aan de voetganger om zijn moment te kiezen. Na het echtpaar op de e-bikes en vóór de bakfietsen langs dan maar? Kon hij zich maar naar de overkant laten flitsen.

Door René Didde